Vroege geschiedenis

De locatie Memphis, die een aanzienlijke bluf uit de Mississippi-rivier beslaat, is een natuurlijke locatie voor menselijke nederzettingen geweest door verschillende culturen gedurende duizenden jaren. Het gebied werd in het eerste millennium van de A.D. bebouwd door mensen van de Mississippische Cultuur, die een netwerk van gemeenschappen in de Mississippi-riviervallei en zijn bijrivieren hadden. Ze bouwden complexen met grote aardbevingsceremoniële en begraafplaatsen als uitingen van hun geavanceerde cultuur. De historische Chickasaw Indische stam, vermoedelijk hun nakomelingen, bewoonde later de plaats.

De Franse verkenners onder leiding van René-Robert Cavelier, Sieur de La Salle en de Spaanse verkenner Hernando de Soto hebben in de 16e eeuw de Chickasaw in dat gebied ontmoet.

J. D. L. Holmes schrijft in Hudson's Four Centuries of Southern Indians (2007) en merkt op dat deze site een derde strategisch punt in de late 18e eeuw was waardoor Europese machten de inmenging van de Verenigde Staten en hun inmenging in Indiase aangelegenheden konden controleren - na Fort Nogales (de huidige dag van Vicksburg) en Fort Confederación (de huidige dag van Epes, Alabama): "Chickasaw Bluffs, gelegen op de Mississippi rivier op de huidige locatie van Memphis. Spanje en de Verenigde Staten hebben gestreden voor controle op deze site, die een favoriet was van de Chickasaws."

In 1795 heeft de Spaanse gouverneur-generaal van Louisiana, Francisco Luis Héctor de Carondelet, zijn luitenant-gouverneur, Manuel Gayoso de Lemos, gestuurd om te onderhandelen en de toestemming van de plaatselijke Chickasaw te verkrijgen, zodat een Spaans fort op het bluf kon worden gezet. Fort San Fernando De Las Barrancas was het resultaat. Holmes merkt op dat instemming werd bereikt ondanks verzet van "teleurgestelde Amerikanen en een pro-Amerikaanse factie van de Chickasaws" toen de pro-Spaanse factie de Chickasaw Bluffs Cession ondertekende en Spanje de Chickasaws een handelsartikel verschafte.

Fort San Fernando de las Barrancas bleef een speerpunt van de Spaanse activiteit tot, zoals Holmes samenvat:

[T]Het Verdrag van San Lorenzo of het Verdrag van Pinckney van 1795 [dat in maart 1797 ten uitvoer werd gelegd], had tot gevolg dat alle zorgvuldige en diplomatieke werkzaamheden van Spaanse functionarissen in Louisiana en West Florida, die erin geslaagd zijn de Indianen (bijvoorbeeld de Choctaws) al tien jaar onder controle te houden, ongedaan werden gemaakt. De Verenigde Staten kregen het recht om de Mississippi-rivier te bevaren en kregen de controle over de Yazoo-strook ten noorden van de 31ste breedtegraad.

De Spanjaarden demonteerden het fort en verschepen hun hout en ijzer naar hun locaties in Arkansas.

In 1796 werd de site het meest westelijke punt van de pas erkende staat Tennessee, in wat toen de Zuidwestelijke Verenigde Staten heette. Het gebied werd nog steeds grotendeels bezet en gecontroleerd door de natie Chickasaw. Kapitein Isaac Guion leidde een Amerikaanse macht langs de Ohio rivier om het land op te eisen, die aankwam op 20 juli 1797. Tegen die tijd waren de Spanjaarden vertrokken. De ruïnes van het fort gingen 20 jaar later onopgemerkt toen Memphis als stad werd opgericht, nadat de regering van de Verenigde Staten de Chickasaw voor land betaalde.

19e eeuw

Memphis halverwege de jaren 1850

De stad Memphis is opgericht op 22 mei 1819 (opgericht op 19 december 1982), door John Overton, James Winchester en Andrew Jackson. Ze noemden het naar de oude hoofdstad van Egypte op de Nijlrivier. Memphis ontwikkelde zich als handels- en transportcentrum in de 19e eeuw vanwege de overstromingsvrije ligging boven de Mississippi. De afgelegen gebieden in de laaggelegen delta langs de rivier werden als katoenplantages ontwikkeld en de stad werd een belangrijke katoenmarkt en een makelaarscentrum.

De katoeneconomie van het Zuiden van de Antebellum was afhankelijk van de gedwongen arbeid van grote aantallen Afrikaanse en Amerikaanse slaven, en de Memphis ontwikkelden zich ook als een belangrijke slavenmarkt voor de binnenlandse slavenhandel. In het begin van de 19e eeuw werden een miljoen slaven uit het zuiden van de bovenlaag vervoerd, in een enorme gedwongen migratie naar nieuw ontwikkelde plantages in het diepe zuiden. Velen van hen werden vervoerd met steamboten langs de rivieren Ohio en Mississippi. In 1857 werd de spoorweg Memphis en Charleston voltooid, die Memphis verbindt met de Atlantische kust van Zuid-Carolina; het was de enige oost-westspoorweg die vóór de burgeroorlog in de zuidelijke staten werd aangelegd. Dit gaf planters en katoenmakelaars toegang tot de kust voor het verschepen van katoen naar Engeland, een belangrijke markt.

De demografie van de stad veranderde dramatisch in de jaren 1850 en 1860 onder de golf van immigratie en binnenlandse migratie. Als gevolg van de toegenomen immigratie sinds de jaren veertig en de Grote Hongersnood maakten etnische Ieren 9,9% uit van de bevolking in 1850, maar 23,2% in 1860, toen de totale bevolking 22.623 bedroeg. Ze ondervonden aanzienlijke discriminatie in de stad, maar in 1860 vormden de Ieren het grootste deel van de politie. Ze hebben ook veel gekozen en patronaatsfuncties in de stadsregering van de Democratische Partij verworven, en een Ier werd voor de burgeroorlog gekozen tot burgemeester. Destijds werden er uit 30 districten vertegenwoordigers van de gemeenteraad gekozen. De elite maakte zich zorgen over de corruptie in dit systeem en dat er zo veel salonisten actief waren op de afdelingen. De Duitse immigranten maakten van deze stad ook een bestemming na de revoluties van 1848; zowel de Ierse als de Duitse immigranten waren voornamelijk katholiek en voegden een ander element toe aan de demografische verandering in deze voormalige protestantse stad.

Aanval op Irving Block door General Forrest in 1864

Tennessee is in juni 1861 afgetreden van de Unie en Memphis is kort geleden een Confederale bolwerk geworden. De met vuurwapens bedekte schietboten van de Unie hebben het gevangen genomen in de marineslag bij Memphis op 6 juni 1862, en de stad en de staat werden gedurende de oorlog bezet door het leger van de Unie. De bevelhebbers van het leger van de Unie lieten de stad toe gedurende het grootste deel van deze periode haar burgerregering te handhaven, maar sloten confederale veteranen uit hun ambt, waardoor de politieke dynamiek in de stad werd verschoven naarmate de oorlog vorderde. Aangezien Memphis werd gebruikt als bevoorradingsbasis van de Unie, gekoppeld aan het nabijgelegen Fort Pickering, bleef het gedurende de hele oorlog economisch floreren. Ondertussen heeft de Confederale Generaal Nathan Bedford Forrest de krachten van de Unie in het gebied lastiggevallen.

De oorlogsjaren hebben bijgedragen tot extra dramatische veranderingen in de stadsbevolking. De aanwezigheid van het leger van de Unie trok veel voortvluchtige slaven aan die waren ontsnapt uit de omringende plattelandsplantages. Velen zochten bescherming achter de lijnen van de Unie die het leger oprichtte voor smokkelkampen. De zwarte bevolking van Memphis nam toe van 3.000 in 1860, toen de totale bevolking 22.623 bedroeg, tot bijna 20.000 in 1865, met de meeste kolonisatie ten zuiden van de stadsgrenzen. Ook de witte populatie nam toe, maar niet in dezelfde mate. Na racerellen tegen de zwarten in 1866 verlieten duizenden de stad. De totale bevolking in 1870 bedroeg 40.220 personen. het aantal zwarten daalde tot 15.000 dat jaar , 37 , 4 % van het totaal .

Postoorlogjaren, wederopbouw en democratische controle

De snelle demografische veranderingen hebben bijgedragen aan de stress van oorlog en bezetting en de onzekerheid over wie de leiding heeft, waardoor de spanningen tussen de Ierse politieagenten en de zwarte soldaten van de Unie na de oorlog zijn toegenomen. In drie dagen na de rellen begin mei 1866 brachten de Memphis Riots uit, waarbij blanke bommen van politieagenten, brandweerlieden en andere voornamelijk etnische Ierse Amerikanen 46 zwarten aanvielen en doodden, 75 gewonden en 100 gewonden; verscheidene vrouwen verkracht; en verwoestte bijna 100 huizen, terwijl de kerken en scholen in de zuidelijke lidstaten ernstig werden benadeeld. Een groot deel van de zwarte nederzetting was in puin achtergelaten. Twee blanken werden gedood in de oproer. Veel zwarten vluchtten achteraf permanent naar de leden, vooral omdat het Freedmans Bureau nog steeds moeite heeft om hen te beschermen. Hun bevolking daalde met 1870 tot ongeveer 15.000, 37,4% van de totale bevolking van 40.226.

Historisch overzicht van Memphis, 1870

Historian Barrington Walker suggereert dat de Ieren tegen zwarten hebben geprotesteerd vanwege hun relatief recente komst als immigranten en de onzekere aard van hun eigen bewering dat ze "witter" zijn. ze probeerden zichzelf te scheiden van zwarten in de onderklasse . De belangrijkste strijdende deelnemers waren etnische Ieren, ontmantelde zwarte soldaten van de Unie en pas geëmancipeerde Afrikaanse Amerikaanse bevrijders. Walker suggereert dat het grootste deel van de menigte niet in direct economisch conflict met de zwarten verkeerde, aangezien de Ieren tegen die tijd betere banen hadden bereikt, maar een dominante positie hadden verworven ten opzichte van de vrije mannen.

In Memphis waren voormalige veteranen, in tegenstelling tot ongeregeldheden in sommige andere steden, over het algemeen geen deel van de aanvallen op zwarte mensen. De verontwaardiging van de rellen in Memphis en die in New Orleans in september (met inbegrip van confederatieve veteranen) hebben ertoe geleid dat het Congres de Wederopbouwwet en de veertiende wijziging van de Amerikaanse grondwet heeft aangenomen.

Gele Jack

In de jaren '70 verwoestte een reeks epidemieën van gele koorts Memphis, met de ziekte die door rivierpassagiers over de waterwegen werd vervoerd. Tijdens de epidemie van de gele koorts van 1878 waren tussen 26 en 27 november meer dan 5 000 mensen opgenomen in het officiële register van sterfgevallen. De overgrote meerderheid stierf aan gele koorts, waardoor de epidemie in de stad van 40.000 een van de meest traumatische en ernstige in de Amerikaanse stedelijke geschiedenis. Binnen vier dagen na de verklaring van de Raad van Volksgezondheid over een uitbraak van gele koorts ontvluchtten 20.000 inwoners de stad. De daaruit voortvloeiende paniek liet de armen, de arbeidersklasse en de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap het meeste risico lopen door de epidemie. Degenen die bleven vertrouwen op vrijwilligers van religieuze en artsenorganisaties om de neiging tot zieken te hebben. Aan het eind van het jaar werden meer dan 5.000 doden in Memphis bevestigd. De New Orleans gezondheidsraad noemde "niet minder dan 4.600" doden. De Mississippi-vallei registreerde 120.000 gevallen van gele koorts, met 20.000 doden. De 15 miljoen dollar aan verliezen als gevolg van de epidemie hebben Memphis failliet laten gaan, en als gevolg daarvan werd het handvest door de staatswetgever ingetrokken.

Woodcut voor het waterfront van Memphis, c. 1879

In 1870 was de populatie van Memphis met 40.000 inwoners bijna het dubbele van die van Nashville en Atlanta, en het was de op één na grootste stad in het Zuiden na New Orleans. De bevolking bleef na 1870 groeien, zelfs toen de paniek van 1873 de VS hard trof, vooral in het zuiden. Het Paniek van 1873 heeft geleid tot een uitbreiding van de onderklassen van het Memphis in het licht van de armoede en de ellende die het heeft veroorzaakt, waardoor het Memphis nog meer erkenning kreeg als een ruwe, onafgebroken stad. Tot aan de uitbraak in 1878 had het twee epidemieën van gele koorts gehad, cholera en malaria, waardoor het een reputatie kreeg die ziek en smerig was. Het was ongehoord voor een stad met een bevolking van zo groot als de Memphis die geen waterwerken zou hebben. de stad was nog steeds volledig afhankelijk van het verzamelen van water uit de rivieren en de regencentra en kon geen rioolwater verwijderen . De combinatie van een bevolkingsgroep, met name van lagere en werkende klassen, en abysmale gezondheids- en sanitaire omstandigheden maakte het Memphis rijp voor een ernstige epidemie.

Kate Bionda, eigenaar van een Italiaans "snackhuis", stierf op 13 augustus aan de koorts. Haar werd op 14 augustus officieel door de Raad van Volksgezondheid gemeld als het eerste geval van gele koorts in de stad. Er ontstond een enorme paniek. Dezelfde treinen en stoomboten die duizenden mensen naar Memphis brachten in vijf dagen, vervoerden meer dan 25.000 Memphianen, meer dan de helft van de bevolking. Op 23 augustus verklaarde de Raad van Volksgezondheid eindelijk een epidemie van gele koorts in Memphis, en de stad stortte in, waardoor de bevolking bloedig werd. In juli van dat jaar had de stad een bevolking van 47.000 inwoners; in september waren er nog 19.000 en 17.000 van hen hadden gele koorts. De enige mensen die in de stad achterbleven, waren de lagere klassen, zoals Duitse en Ierse immigranten en Afrikaanse Amerikanen. Geen van hen had de middelen om de stad te ontvluchten, net als de blanken van de middenklasse en de hogere klasse van Memphis, en dus werden ze het slachtoffer van een stad van dood.

Onmiddellijk na de verklaring van de raad van bestuur van de gezondheidszorg werd een Comité voor hulpverlening van de burger opgericht door Charles G. Fisher. Het organiseerde de stad in vluchtelingenkampen. De belangrijkste prioriteit van de commissie was het scheiden van de armen van de stad en het isoleren van de armen in vluchtelingenkampen. De Howard Association, speciaal opgericht voor epidemieën van gele koorts in New Orleans en Memphis, organiseerde verpleegkundigen en artsen in Memphis en in het hele land. Ze verbleven in het Peabody Hotel, het enige hotel dat zijn deuren open hield tijdens de epidemie. Van daaruit werden ze toegewezen aan hun respectieve districten. Artsen van de epidemie meldden dat ze dagelijks maar liefst 100 tot 150 patiënten zagen.

De zusters van het St. Mary's Hospital speelden een belangrijke rol tijdens de epidemie bij het verzorgen van de lagere klassen. De zusters van St. Mary steunden al een meisjesschool en een kerkweeshuis, en probeerden ook zorg te bieden voor de Canfield Asiel, een thuis voor zwarte kinderen. Elke dag wisselden ze de zorg voor de wezen af bij St. Mary's, leverden kinderen aan het Canfield Asiel, en namen ze soep en medicijnen in huis voor de patiënten. Tussen 9 en 4 oktober werden Zuster Constance en drie andere nonnen het slachtoffer van de epidemie en overleden. Later werden ze bekend als de martelaren van Memphis.

Eindelijk, op 28 oktober, kwam er een moordvorst. De stad stuurde een bericht naar Memphians, verspreid over het hele land, om thuis te komen. Hoewel er gevallen van gele koorts werden opgetekend op de pagina's van de begraafplaats van Elmwood die al op 29 februari 1874 was opgetekend, leek de epidemie stil te staan. De Raad van Volksgezondheid verklaarde de epidemie, die uiteindelijk meer dan 20.000 doden en financiële verliezen van bijna 200 miljoen dollar veroorzaakte. Op 27 november werd bij het Greenlaw Opera House een algemene burgerbijeenkomst belegd om degenen te bedanken die zich achter de dienst hadden geschaard, van wie velen zijn overleden. In het volgende jaar zijn de inkomsten uit de onroerendgoedbelasting ingestort en kon de stad geen betalingen doen voor haar gemeentelijke schulden. Als gevolg hiervan verloren Memphis tijdelijk haar stadshandvest en werd door de staatswetgever van 1878 tot 1893 geherclassificeerd als belastingdistrict. Maar er werd een nieuw tijdperk van sanitaire voorzieningen in de stad ontwikkeld, een nieuwe gemeentelijke overheid in 1879 hielp de eerste regionale gezondheidsorganisatie te vormen, en tijdens de jaren tachtig leidde het land tot sanitaire hervormingen en verbeteringen.

Misschien was het belangrijkste effect van de gele koorts op de Memphis het gevolg van demografische veranderingen. Bijna alle hogere en middenklassen van Memphis verdwenen, waardoor de stad haar algemene leiderschaps- en klassenstructuur ontnomen werd die het dagelijks leven dicteerde, vergelijkbaar met andere grote zuidelijke steden zoals New Orleans, Charleston en Atlanta. In Memphis maakten de armere blanken en zwarten de stad fundamenteel samen en speelden zij de grootste rol bij de wederopbouw ervan. De epidemie had ertoe geleid dat Memphis een minder kosmopolitische plaats was, met een economie die de katoenhandel diende en een bevolking die steeds meer werd aangetrokken van arme blanke en zwarte zuiderlingen.

Late 19e eeuw

De verkiezingen van 1890 werden sterk betwist, wat tot tegenstanders van de D heeft geleid. P. Hadden factie die zich inspant om hen van stemmen te ontslaan door zwarten de vrije hand te geven. De staat had een aantal wetten uitgevaardigd, waaronder de eis van de stembelasting, die ertoe hebben geleid dat veel zwarten hun zegje ontberen. Hoewel groeperingen van politieke partijen in de toekomst soms opiniepeilingen hebben betaald om zwarten in staat te stellen te stemmen, hebben Afrikaanse Amerikanen hun laatste posities in de gemeenteraad verloren tijdens deze verkiezingen en werden ze gedwongen de politie te verlaten. (Zij hebben pas na de goedkeuring van de wetgeving inzake burgerrechten in het midden van de jaren zestig de mogelijkheid om de franchise uit te oefenen, teruggekregen.) Historian L. B. Wrenn stelt dat de toegenomen politieke vijandigheid van de Democratische wedstrijd en de daarmee samenhangende sociale spanningen hebben bijgedragen tot een witte menigte die in 1892 drie zwarte grotten in Memphis heeft gelyncht.

Journalist Ida B. Wells of Memphis onderzocht de lynchings, omdat een van de vermoorde mannen een vriend van haar was. Zij heeft aangetoond dat deze en andere lynchings vaker het gevolg zijn van economische en sociale concurrentie dan van alle strafbare feiten van zwarte mannen. Haar bevindingen werden zo controversieel geacht en wekken zoveel woede op dat ze gedwongen was om de stad te verlaten. Maar ze bleef de misbruiken van lynching onderzoeken en publiceren.

Het bedrijfsleven wilde de stadsbevolking na de verliezen van 1878-1979 vergroten en steunde de annexatie van nieuwe gebieden in de stad; dit werd in 1890 voor de volkstelling goedgekeurd . De annexatiemaatregel werd uiteindelijk door de wetgever van de staat goedgekeurd door middel van een compromis dat met vastgoedmazelaars werd bereikt, en het daaraan gehechte gebied was iets kleiner dan het eerste voorstel.

In 1893 werd de stad hercharterd met de thuiswet, waardoor de stad weer in staat werd gesteld om belastingen te heffen. De wetgever van de staat heeft een maximumpercentage vastgesteld. Hoewel de regering van de commissie werd gehandhaafd en uitgebreid tot vijf commissarissen, kregen de democratische politici opnieuw de controle van de elite van het bedrijfsleven. De regeringsvorm van de commissie was doeltreffend om dingen te doen, maar omdat alle functies in het algemeen werden gekozen, waardoor ze een meerderheidsstem moesten krijgen, werd de vertegenwoordiging van kandidaten die belangrijke politieke belangen van minderheden vertegenwoordigen, door deze praktijk beperkt.

20e eeuw

Katoentelers op de Avenue de Union (1937)

Wat de economie betreft, ontwikkelden de lidstaten zich als 's werelds grootste katoenmarkt ter wereld en 's werelds grootste markt voor hardhouthout, beide basisproducten van de Mississippi-delta. In de jaren vijftig was het de grootste muilmarkt ter wereld. De stad heeft van 1900 tot 1950 zowel werknemers uit plattelandsgebieden als nieuwe immigranten aangetrokken en is bijna viermaal zo groot als de bevolking, van 102.350 tot 396.000 inwoners.

Van de jaren 1910 tot de jaren 50 was Memphis een plek van machinepolitiek onder de leiding van E. H. "Boss" Crump. In 1911 kreeg hij een staatswet om een kleine commissie in te stellen om de stad te beheren. De stad hield tot 1967 een vorm van commissiebestuur in en het patronage bloeide onder Crump. Volgens de samenvatting van de uitgever van L.B. De studie van Wrenn over de periode: "Deze centralisering van de politieke macht in een kleine commissie hielp bij de efficiënte transactie van gemeentelijke bedrijven, maar het overheidsbeleid dat eruit voortkwam, kwam vooral ten goede aan de Memphiërs van de hogere klasse, terwijl de minder welvarende bewoners en buurten werden veronachtzaamd." De stad heeft een revolutionair rioleringssysteem geïnstalleerd en sanitaire voorzieningen en afwatering verbeterd om een nieuwe epidemie te voorkomen. Zuiver water uit een artesiaans putje werd ontdekt in de jaren tachtig, waardoor de watervoorziening van de stad werd veiliggesteld. De leden van de Commissie hebben een uitgebreid netwerk van parken en openbare werken ontwikkeld als onderdeel van de nationale stadsmooie beweging, maar hebben de zware industrie niet aangemoedigd, die de beroepsbevolking aanzienlijke werkgelegenheid had kunnen bieden. Het gebrek aan vertegenwoordiging in de stadsregering heeft ertoe geleid dat de armen en minderheden ondervertegenwoordigd zijn. De meerderheid controleerde de verkiezing van alle grote posities.

De lidstaten werden pas in 1963 een thuisstad, hoewel de nationale wetgever de grondwet in 1953 had gewijzigd om de stad en de provincie een thuisbasis te geven. Daarvoor moest de stad overheidsrekeningen laten goedkeuren om haar handvest en andere beleidsvormen en programma's te wijzigen. Sinds 1963 kan het handvest door de goedkeuring van de kiezers worden gewijzigd.

In de jaren zestig stond de stad in het centrum van de burgerrechtenbeweging, omdat haar grote Afrikaans-Amerikaanse bevolking in het begin van de 20e eeuw te lijden had onder de praktijken van staatssegregatie en ontzegging. Afro-Amerikaanse ingezetenen trokken zich uit de burgerrechtenbeweging om hun leven te verbeteren. In 1968 begon de volksgezondheidsstaking in Memphis voor de lonen van de levenden en de verbetering van de arbeidsomstandigheden; de arbeiders waren overwegend Afrikaans-Amerikaans. Ze waren gemarchandeerd om het publiek bewust te maken van en steun te geven aan hun benarde situatie: het gevaar van hun werk en de strijd om gezinnen met een laag salaris te steunen . Hun streven naar een betere beloning werd door de stadsregering met tegenzin beantwoord.

De heer Martin Luther King Jr. van de Southern Christian Leadership Conference, die bekend staat om zijn leiderschap in de geweldloze beweging, kwam zijn steun verlenen aan de zaak van de werknemers. Koning bleef in de Lorraine Motel in de stad, en werd vermoord door een sluipschutter op 4 april 1968, de dag nadat hij zijn profeticum had gegeven... Ik ben naar de toespraak in de Mason Temple geweest.

Na het leren van de moord op Koning hebben veel Afrikaanse Amerikanen in de stad het slachtoffer van grief en woede gemaakt. Ze hebben bedrijven en andere faciliteiten geplunderd, geplunderd en vernield, soms door brandstichting. De gouverneur beval Tennessee National Guardsmen binnen enkele uren de stad in, waar kleine, roving banden van relschoppers actief bleven. Door het geweld begon meer van de middenklasse de stad te verlaten voor de buitenwijken.

In 1970 rapporteerde het bureau van de volkstelling dat de bevolking van de lidstaten 60,8% wit en 38,9% zwart was. De verstedelijking trok rijkere bewoners aan om de woningen buiten de stad te vernederen. Na de rellen en het door de rechtbank bestelde bussing in 1973 om de regatie van openbare scholen te bereiken, "verlaten ongeveer 40.000 van de 71.000 blanke studenten van het systeem het systeem in vier jaar." De stad heeft nu een overwegend zwarte bevolking; het grotere metropolitane gebied is een gebied met een geringe meerderheid wit .

Memphis staat bekend om zijn culturele bijdrage aan de identiteit van het Amerikaanse zuiden. Veel bekende muzikanten groeiden op in en rond Memphis en verhuisden naar Chicago en andere gebieden uit de Mississippi Delta, en droegen hun muziek mee om andere steden en luisteraars te beïnvloeden over radiogolven. Hieronder vielen muzikanten zoals Elvis Presley, Jerry Lee Lewis, Muddy Waters, Carl Perkins, Johnny Cash, Robert Johnson, W.C. Handy, B.B. King, Howlin' Wolf, Isaac Hayes, Booker T. Jones, Eric Gales, Al Green, Alex Chilton, Justin TimberLake, Drie 6 maffia, Sylvers, Jay Reatard, Zach Myers, Aretha Franklin en vele anderen.

Volgens het United States Census Bureau heeft de stad een totale oppervlakte van 324,0 vierkante mijl (839,2 km²), waarvan 315,1 vierkante mijl (816,0 km²) land en 9,0 vierkante mijl (23,2 km²), of 2,7 6% is water.

Cityscape

De skyline in de binnenstad vanuit de uitkijk naar de zuidwestelijke piramide

Het centrum van de Harahan Bridge

De Memphis in het centrum komt uit een bluf langs de Mississippi rivier. De stad en het metrogebied verspreidden zich door suburbanisatie en omvatten het zuidwesten van Tennessee, het noorden van Mississippi en het oosten van Arkansas. In het begin van de 20e eeuw werden in de stad verschillende grote parken opgericht, met name het Overton Park in Midtown en de 4.500 hectare (18 km²) Shelby Farms. De stad is een nationale verkeershub en de overtocht van de Mississippi naar Interstate 40, (oostwesten), Interstate 55 (noord-zuid), binnenvaart, Memphis International Airport (FedEx's "SuperHub"-faciliteit) en een groot aantal goederenspoorwegen die de stad bedienen.

Riverfront

De Amerikaanse koningin deed mee aan Beale Street Landing langs de voorkant

De Memphis Riverfront stroomt langs de Mississippi-rivier van het natuurpark Meeman-Shelby in het noorden tot de T. O. Fuller State Park in het zuiden. De rivier de Walk is een parksysteem dat Memphis in het centrum van Mississippi River Greenbelt Park in het noorden verbindt met Tom Lee Park in het zuiden.

De-annexatie

In de afgelopen jaren heeft de Stad besloten een deel van zijn grondgebied te ontbinden. Het land maakt momenteel een driefasenproces door om de bijlage 5-gebieden binnen de stadsgrenzen te schrappen, die weer deel zullen gaan uitmaken van het niet-erkende district Shelby. De eerste fase van de ontannexatie vond plaats op 1 januari 2020, toen het gebied van de Eads en de Bottoms in de stad weer onder de jurisdictie van het graafschap vielen. Dientengevolge is de sheriff van Shelby verantwoordelijk voor het patrouilleren van deze voormalige delen van de stad Memphis. Naar schatting zal deze eerste fase van het proces van de ontannexatie de stad met 5% verminderen, met een daling van de stadsbevolking met 0,03%. De volgende twee fasen zullen een veel belangrijkere impact hebben.

Aquifer

Shelby County is gevestigd op vier natuurlijke aquifers, waarvan er één erkend is als de "Memphis Sand Aquifer" of simpelweg als de "Memphis Aquifer". Deze artesiaanse waterbron wordt als zacht beschouwd en volgens Memphis Light, Gas en Water bevat het meer dan 100 triljoen Amerikaanse gallon (380 km³) water.

Klimaat

Memphis heeft een vochtig subtropisch klimaat (Köppen Cfa, Trewartha Cf), met vier verschillende seizoenen, en bevindt zich in USDA Plant Hardiness Zone 8a in het centrum, die voor een groot deel van de omringende regio tot 70000000000000. Het winterweer komt afwisselend van de bovenste grote vlakken en de Golf van Mexico, wat kan leiden tot drastische temperatuurschommelingen. Het zomerweer kan afkomstig zijn uit Texas (zeer warm en vochtig) of de Golf (warm en zeer vochtig). In juli is de gemiddelde dagtemperatuur 82,7 °F (28,2 °C), met een hoge vochtigheidsgraad als gevolg van het binnendringen van vocht in de Golf van Mexico. 's middags en 's avonds zijn er vaak stormen in de zomer, maar meestal kort, die niet langer dan een uur duren. Vroege herfst is aangenaam droger en mild, maar kan warm zijn tot eind oktober. De late herfst is regenachtig en koeler; De neerslag piekt opnieuw in november en december. De winters zijn licht tot koud en hebben een daggemiddelde temperatuur van 41,2 °F (5,1 °C) in januari. Sneeuw komt sporadisch voor in de winter, met een gemiddelde sneeuwval van 9,9 cm (seizoensgebonden sneeuw). IJsstormen en vriesregen vormen een groter gevaar, omdat ze vaak boomledematen op de voedingsleidingen kunnen trekken en het rijden gevaarlijk kunnen maken. Ernstige onweersbuien kunnen zich op elk moment van het jaar voordoen, maar vooral in de lente. Deze stormen kunnen gepaard gaan met grote hagelbuien, sterke winden, overstromingen en veelvuldig blikken. Sommige stormen kweken tornado's.

De laagste temperatuur die ooit in Memphis werd genoteerd was -13 °F (-25 °C) op 24 december 1963, en de hoogste temperatuur ooit was 108 °F (42 °C) op 13 juli 1980. In de loop van een jaar zijn er gemiddeld 4,4 dagen hoogten onder het vriespunt, 6,9 nachten lager dan 20 °F (-7 °C), 43 nachten lager dan het vriespunt, 64 dagen hoger dan 90 °F (32 °C)+ en 2,1 dagen hoger dan 100 °F (38 °C)+.

De jaarlijkse neerslag is hoog (1.360 mm) en is relatief gelijkmatig verdeeld over het jaar, hoewel de periode augustus tot oktober doorgaans droogt. De gemiddelde maandelijkse regenval is vooral hoog in maart tot mei, november en december.

Voor historische bevolkingsgegevens, zie: Geschiedenis van Memphis, Tennessee. Volgens de Amerikaanse enquête van 2006-2008 was de raciale samenstelling van de stad Memphis:

Kaart van raciale distributie in Memphis, 2010 US Census. Elke stip is 25 mensen: Wit, Zwart, Aziatisch ispanisch of ander (geel)

Vanaf de US Census van 2010 waren er 652.078 mensen en 245.836 huishoudens in de stad. De bevolkingsdichtheid bedroeg 2.327,4 mensen per vierkante meter (898,6/km²). Er waren 271.552 wooneenheden met een gemiddelde dichtheid van 972,2 per vierkante meter (375,4 per km²). De raciale samenstelling van de stad was 63,33% Afrikaans-Amerikaan, 29,39% Wit, 1,46% Aziatisch-Amerikaan, 1,57% Indiaan, 0,04% Pacifische Islander, 1,45% van andere rassen en 1,04% van twee of meer rassen. Ieder ras heeft een hispanische of latino-effect van 6,49% van de bevolking.

Het gemiddelde inkomen voor een huishouden in de stad was $32.285, en het gemiddelde inkomen voor een gezin was $37.767. Mannen hadden een gemiddeld inkomen van $31.236 versus $25.183 voor vrouwen. Het inkomen per hoofd van de bevolking voor de stad bedroeg 17.838 dollar. Ongeveer 17,2% van de gezinnen en 20,6% van de bevolking lag onder de armoedegrens, waaronder 30,1% van de 18-plussers en 15,4% van de 65-plussers. In 2011 rangschikte het US Census Bureau het Memphis-gebied als het armste grote metrogebied in het land. Jeff Wallace van de Universiteit van Memphis merkte op dat het probleem verband hield met decennia van segregatie in de overheid en op scholen. Hij zei dat het een goedkope arbeidsmarkt was, maar andere plaatsen in de wereld zouden goedkopere arbeidskrachten kunnen bieden, en de werknemers waren onderopgeleid voor de uitdagingen van vandaag.

Het Metropolitan Statistical Area (MSA) van het Memphis, de 42e grootste in de Verenigde Staten, telt in 2010 1.316.100 inwoners en omvat de Tennessee counties Shelby, Tipton en Fayette; alsmede de noordelijke provincies van Mississippi DeSoto, Marshall, Tate en Tunica; en Crittenden County, Arkansas, alle onderdelen van de Mississippi Delta.

Het totale metropolitane gebied heeft een hoger percentage blanken en een hoger inkomen per hoofd van de bevolking dan de bevolking in de stad. Uit de telling van 2010 blijkt dat het metrogebied Memphis dicht bij een meerderheidsminderheid ligt:

de witte bevolking is 47,9 procent van de 1.316.100 inwoners van de acht provincies. De niet-Latijns-witte populatie, die vaak werd gebruikt in tellingsrapporten, was 46,2% van het totaal. Het Afrikaanse Amerikaanse percentage was 45,7. Het metrogebied Memphis heeft al tientallen jaren het hoogste percentage zwarte bevolking in de grote metropolitane gebieden van het land. Het gebied leek op een pad om het eerste metrogebied van het land te worden met een miljoen of meer inwoners met een meerderheid zwarte bevolking.

In een omgekeerde trend van de Grote Migratie, zijn veel Afrikaanse Amerikanen en andere minderheden naar DeSoto County verhuisd, en zwarten hebben voorstedelijke trends gevolgd, die zich naar de voorsteden van Shelby County verplaatsen.

Religie

Aziatisch-Amerikaanse grafstenen op de begraafplaats van Elmwood

Op een 1870-kaart van Memphis staan religieuze gebouwen van de Baptisten, katholieke, episcopale, methodistische, presbyteriaanse, congregationele en andere christelijke denominaties, en een joodse congregatie. In 2009 bestaan er gebedplaatsen voor christenen, joden, hindoes, boeddhisten en moslims.

Het internationale hoofdkwartier van de Kerk van God in Christus, de grootste geloofsovertuiging van het Pentecostal in de Verenigde Staten, bevindt zich in Memphis. Zijn Mason Temple werd genoemd naar de stichter van de denominatie, Charles Harrison Mason. Dit auditorium is waar dominee Martin Luther King Jr. in april 1968 zijn genoteerde "Ik ben naar de Berg-top geweest" toespraak gaf, de nacht voordat hij werd vermoord bij zijn motel. Het Nationaal Museum voor Burgerrechten, gevestigd in Memphis bij de Lorraine Motel en andere gebouwen, heeft een jaarlijkse ceremonie in Mason's Temple of Deliverance, waar het personen met Freedom Awards uitreikt.

De Bellevue Baptistische Kerk is een Zuidelijke Baptistische megachsteek in Memphis die in 1903 werd opgericht. Het huidige lidmaatschap is ongeveer 30.000. Het werd jarenlang geleid door Adrian Rogers, een driemaandelijkse president van de Zuid-Baptistische Conventie.

Andere opmerkelijke en/of grote kerken in Memphis zijn de tweede presbyteriaanse kerk (EPC), de hoogpuntkerk (SBC), de Hope Presbyterian Church (EPC), de Evergreen Presbyterian Church (PCUSA), de koloniale Park United Methodist Church, de Idlewild-presbyteriaanse kerk (PCUSA), de GraceLife Pentecostal Church (UPCI), Eerste Baptist Broad, tempel of Deliverance, de Episcopale Kerk van Calvaria, de Kerk van de rivier (Eerste Unitaire Kerk van Memphis), en de Grieks-orthodoxe Kerk van de Aankondiging.

Memphis is thuis in twee kathedralen. De kathedraal van het Immaculate Conception is de zetel van het rooms-katholieke bisdom van Memphis, en de Episcopale kathedraal van St. Mary is de zetel van het Episcopale Diocese van West Tennessee.

Memphis is de thuisbasis van Temple Israel, een hervormingssynagoge met ongeveer 7.000 leden, waardoor het een van de grootste hervormingssynagogen in het land is. Baron Hirsch Synagogue is de grootste orthodoxe schul in de Verenigde Staten. Joodse inwoners maakten deel uit van de stad voor de burgeroorlog, maar meer Joodse immigranten kwamen uit Oost-Europa in de late 19e en begin 20e eeuw.

In Memphis zijn naar schatting 10.000 tot 15.000 moslims van verschillende culturen en etnische groepen te vinden.

In Memphis en het metropolitane gebied zijn een aantal seminars georganiseerd. Memphis is de thuisbasis van Memphis Theological Seminary en Harding School of Theology. De voorstedelijke Cordova is de thuisbasis van het medio-Amerikaanse theologische seminarie.

Crime

Een voertuig van de politie van het Lidstaat

In de 21ste eeuw hebben Memphis geworsteld om de criminaliteit terug te dringen. In 2001 was het de op een na gevaarlijkste stad, en in 2002 was het gevaarlijkste van de klassering Morgan Quitno. In 2004 bereikte de gewelddadige criminaliteit in Memphis een decennium geleden een dieptepunt. Deze trend veranderde echter en in 2005 stond Memphis op de vierde plaats van de gevaarlijkste stad, met een bevolking van 500.000 of meer in de Amerikaanse criminaliteit, die in de eerste helft van 2006 weer toenam. In 2014 was de criminaliteit in Memphis aanzienlijk afgenomen, waardoor de stad op de elfde plaats kwam te staan bij geweldmisdrijven. Op nationaal niveau volgen steden vergelijkbare trends en criminaliteitscijfers zijn meestal cyclisch. Op nationaal niveau hebben ook andere middelgrote steden te maken gehad met een grote toename van de criminaliteit, hoewel de criminaliteit in de grootste steden verder is afgenomen of veel minder is toegenomen.

In de eerste helft van 2006 nam de beroving van bedrijven toe met 52,5%, nam de beroving van individuen toe met 28,5% en namen de moorden toe met 18% in dezelfde periode van 2005. De politie van Memphis reageerde met de start van Operation Blue C.R.U.S.H. (Misdaadbestrijding met behulp van statistische geschiedenis), dat zich richt op misdaadhotspots en recidivisten.

Memphis eindigde in 2005 met 154 moorden, en in 2006 eindigden er 160; in 2007 waren er 164 moorden , in 2008 waren er 138 en in 2009 waren er 132 moorden . De geweldmisdrijven daalden van 12.939 in 2008 tot 12.047. De roofoverval daalde van 4.788 in 2008 tot 4.137 in 2009. De verzwarende aanval daalde in 2008 53.870 tot 47.158 in 2009 (UCR van de FBI). In 2006 en 2007 stond het metropolitane gebied Memphis op de tweede plaats in het land onder steden met meer dan 500.000 inwoners. In 2006 stond het metropolitane gebied Memphis op de eerste plaats in geweldmisdrijven voor grote steden in de VS, volgens de jaarlijkse misdaadcijfers van de FBI, terwijl het in 2005 de tweede plaats innam.

Sinds 2006 is de zware misdaad in Memphis afgenomen. Tussen 2006 en 2008 is het misdaadcijfer met 16% gedaald, terwijl in de eerste helft van 2009 het aantal ernstige misdrijven met meer dan 10% is gedaald ten opzichte van het voorgaande jaar. Het gebruik van het FBI National Incident-Based Reporting System door de politie van het Memphis, een meer gedetailleerde methode voor het melden van misdaden dan in veel andere grote steden wordt gebruikt, is genoemd als reden voor het feit dat Memphis vaak voorkomt op lijsten van de gevaarlijkste Amerikaanse steden. Wat betreft de moordcijfers die de stad de laatste jaren heeft gepubliceerd, blijkt dat er opnieuw een dramatische toename is van moorden in Memphis. In 2014 waren er 140 moorden in de stad en het daaropvolgende jaar 161. In 2016 registreerden politiefunctionarissen 228 moorden, wat neerkomt op een toename van het aantal moorden met 63% sinds 2014. Volgens Michael Rallings, directeur van de politie van Memphis, is uit onderzoek gebleken dat een derde van de slachtoffers van de moord in 2016 betrokken was geweest bij bendenactiviteiten.

De centrale geografische ligging van de stad is van strategisch belang voor de ontwikkeling van het bedrijfsleven. De Memphis, die op de Mississippi-rivier ligt en door vijf belangrijke spoorwegen en twee snelwegen tussen de staten Interstate, I-40 en I-55, is ideaal voor de handel in de transport- en scheepvaartindustrie. De toegang tot water was van cruciaal belang voor de eerste ontwikkeling van de rivier de Mississippi. De aanleg van de spoorweg verstevigde zijn verbinding met andere markten in het oosten en westen.

Sinds de tweede helft van de 20e eeuw spelen snelwegen en interstaten een belangrijke rol als vervoerscorridors. Een derde interstaat, I-69, is in aanbouw, en een vierde, I-22, is onlangs aangewezen uit de vroegere corridor X met hoge prioriteit. Rivierschepen worden uitgeladen in vrachtwagens en treinen. De stad is de thuishaven van Memphis International, 's werelds tweede drukste vrachtluchthaven (na Hong Kong). Memphis dient als primaire hub voor de verzending van FedEx Express.

Vanaf 2014 was Memphis het huis van drie Fortune 500-ondernemingen: FedEx (nr. 63), International Paper (nr. 107) en AutoZone (nr. 306).

Andere grote ondernemingen die gevestigd zijn in Memphis zijn Allenberg Cotton, American Residential Services (ook bekend als ARS/Rescue Rooter); Baker, Donelson, Bearman, Caldwell en Berkowitz; Cargill Cotton, City Gear, First Horizon National Corporation, Fred's, GTx, Lenny's Sub Shop, Mid-America Apartments, Perkins Restaurant and Bakery, ServiceMaster, True Temper Sports, Varsity Brands en Verso Paper. Bedrijven met belangrijke activiteiten in Memphis zijn onder meer Gibson guitars (gevestigd in Nashville) en Smith & Nephew.

De Federal Reserve Bank van St. Louis heeft ook een filiaal in Memphis.

De amusements- en filmindustrie hebben Memphis de afgelopen jaren ontdekt. In Memphis, waaronder Making the Grade (1984), Elvis and Me (1988), Great Balls of Fire!, zijn verscheidene grote filmfoto's gefilmd, waarvan de meeste zijn geworven en bijgestaan door de Memphis & Shelby County Film and Television Commission. (1988), Heart of Dixie (1989), Mystery Train (1989), The Silence of the Lambs (1991), Trespass (1991), The Gun in Betty Lou's Handbag (1992) The, Firm (1993), The Delta (1996), The People Vs. Larry Flynt (1996), The Rainmaker (1997), Cast Away (2000), 21 Grams (2002), A Painted House 2002), Hustle & Flow (2005), veertig schaduwen van blauw (2005), Walk the Line (2005), Black Snake Moan (2007), Niets behalve de waarheid (2008), Soul Men (200) 08), en The Grace Card (2011). De Blind Side (2009) is ingesteld in Memphis, maar gefilmd in Atlanta. De televisiefilm Memphis uit 1992, die de moedertaal van Memphis Cybill Shepherd, die ook als uitvoerend producent en schrijver fungeerde, werd ook gefilmd in Memphis.

Culturele evenementen

Een van de grootste feestelijkheden van de stad is Memphis in mei. De maandenlange reeks evenementen bevordert het erfgoed van Memphis en de outreach van zijn bevolking tot ver buiten de grenzen van de stad. De vier belangrijkste evenementen zijn het Muziekfestival van Beale Street, de Internationale Week, het Wereldkampioenschap barbecue Cooking Contest en de Great River Run. Het wereldkampioenschap barbecue Cooking Contest is de grootste barbecueswedstrijd ter wereld.

In april viert het centrum Memphis "Afrika in April Cultural Awareness Festival", of gewoon Afrika in april. Het festival was bedoeld om kunst, geschiedenis, cultuur en diversiteit van de Afrikaanse diaspora te vieren. Afrika in april is een driedaags festival met markten van verkopers, modeshowcases, blues-showcases en een internationale diversiteitsparade.

Eind mei-begin juni is Memphis het herenhuis van het Italiaanse Memphis-festival in Marquette Park. Het festival van 2019 zal zijn 30ste zijn en heeft muziekwerken, plaatselijke ambachtslieden en Italiaanse kookwedstrijden georganiseerd. Het presenteert ook de demonstraties van chef-kok, het lichte competitieve wedstrijdtoernooi van de Corr, het recreatieconferentie van de Galtelli-cup, een volleybaltoernooi en de betogingen van de pizzabakter. Dit festival werd gestart door de Heilige Rosary School en Parish en begon in 1989 op de parkeerplaats op school. Het Italiaanse Memphis-festival wordt bijna volledig geleid door voormalige en huidige leden van de Heilige Rosary School en Church en begint met een vijfduizend ritten per jaar.

Carnival Memphis, voorheen bekend als Memphis Cotton Carnival, is een jaarlijkse reeks feestelijkheden en feestelijkheden in juni, die verschillende aspecten van Memphis en zijn industrieën in ere houdt. Een jaarlijkse koning en koningin van Carnival worden in het geheim geselecteerd om de carnavalactiviteiten over te nemen. Van 1935 tot 1982 heeft de Afrikaans-Amerikaanse gemeenschap de Cotton Makers Jubilee georganiseerd; zij is samengevoegd met Carnival Memphis.

Jaarlijks wordt in september in het district Cooper-Young in Midtown Memphis een markt- en kunstfestival gehouden, het Cooper-Young Festival. De gebeurtenis trekt kunstenaars uit heel Noord-Amerika en omvat lokale muziek, kunstverkoop, prijsvragen, en vertoningen.

Memphis sponsort verschillende filmfestivals: het filmfestival van Indie Memphis, Outflix en het internationale filmfestival van Memphis. Het filmfestival van Indie Memphis bevindt zich in zijn 14e jaar en is gehouden op 27 en 28 april 2013. Indie Memphis biedt Memphis, erkend door het filmtijdschrift MovieMaker als een van de 25 "Coolest Film Festivals Worth the Entry Fee" (2011), een van de 25 "Festivals Worth the Entry Fee" (2011) en een van de 25 internationale filmseries: films, en een concertfilmserie voor buitenshuis in de historische Levitt Shell. Het Filmfestival van Outflix, ook in zijn 15e jaar, vond op 7 en 13 september 2013 plaats. Outflix biedt een volledige week LGBT-bioscoop, inclusief korte films, functies en documentaires. Het Memphis International Film and Music Festival wordt in april gehouden; het is het elfde jaar en vindt plaats op de vierde Ridgeway van Malco.

Het weekend voor Thanksgiving wordt het Memphis International Jazz Festival gehouden in het district South Main Historic Arts in het centrum van Memphis. Dit festival bevordert de belangrijke rol die Memphis heeft gespeeld bij de vorming van Jazz op nationaal en internationaal niveau. Handelingen als George Coleman, Herman Green, Kirk Whalum en Marvin Stamm komen allemaal uit het rijke muziekerfgoed in Memphis.

De International Blues Awards, die voorheen de W.C. Handy Awards heten, worden voorgesteld door de Blues Foundation (met hoofdkwartier in Memphis) voor Blues music creation. Weekwedstrijden worden gehouden, evenals een banket met prijzen, inclusief een avond van de uitvoering en de viering.

Muziek

Memphis is het huis van oprichters en pioniers van verschillende Amerikaanse muziekgenres, waaronder Memphis ziel, Memphis blues, gospel, rock n' roll, Memphis rap, Buck, crunk en "sharecropper" country muziek (in tegenstelling tot het landgeluid van Nashville in het "rhinestone").

Veel muzikanten, waaronder Aretha Franklin, Jerry Lee Lewis, Johnny Cash, Elvis Presley, Carl Perkins, Roy Orbison, Booker T. & de G.G.'s, Otis Redding, Isaac Hayes, Shawn Lane, Al Green, Rance Allen, Percy Sledge, Solomon Burke, William Bell, Sam & Dave en B.B. Koning, begon in Memphis in de jaren 50 en 60.

Beale Street is een nationale historische mijlpaal, en laat zien welke invloed Memphis heeft gehad op de Amerikaanse blues, vooral na de Tweede Wereldoorlog, toen elektrische gitaren voorrang kregen. Sam Phillips's Sun Studio, de meest semitische opnamestudio in Amerikaanse populaire muziek, staat nog steeds en is open voor tours. Elvis, Johnny Cash, Jerry Lee Lewis, Carl Perkins en Roy Orbison maakten allemaal hun eerste opnamen daar, en werden "ontdekt" door Phillips. Veel grote blauwenkunstenaars hebben daar opgenomen, zoals W. C. Handy, Vader van de Blauwen.

Stax Records creëerde een klassiek 1960s-geluid van de ziel, veel grof en hoorn-gebaseerd dan Motown. Boek T. De M.G.s. waren de steunband van het label voor de meeste klassieke hits die uit Stax kwamen, door Sam en Dave, Otis Redding, Wilson Pickett en nog veel meer. Het geluid leeft nog steeds voort in de film Blues Brothers, waarin veel van de muzikanten zichzelf opdroegen.

Memphis wordt genoteerd voor zijn invloed op het popmuziekgenre in de jaren zeventig. De opmerkelijke banden en muzikanten zijn Big Star, Chris Bell, Alex Chilton, Tommy Hoehn, The Scruffs en Prix.

Een aantal opmerkelijke zangers komen uit het gebied Memphis, waaronder Justin Timberlake, K. Michelle, Kirk Whalum, Three 6 Mafia, Ruth Welting, Kid Memphis en Kallen Esperian. De Metropolitan Opera of New York heeft in 1906 voor het eerst een rondleiding in Memphis gehad; in de jaren ' 90 besloot zij alleen grotere steden te bezoeken . Metropolitan Opera-optredens worden nu in HD uitgezonden op lokale filmtheaters in het hele land.

Visuele kunst

Naast het Brooks Museum en de Dixon Galerij en Tuinen, speelt Memphis gastheer voor twee verbluffende visuele kunstgebieden, een op de stad gebaseerde, en de andere organisch gevormde.

Het district South Main Arts is een kunstbuurt in het zuiden van het centrum. In de afgelopen twintig jaar is het gebied van een onzichtbare bordeel en juke gemeenschappelijke buurt veranderd in een aangenaam, goed verlicht gebied dat "Trolley Night" sponsorde, toen kunstenaars de straat op gingen om brandweerluiers te zien, DJ's speelden voor clubs, speciaalwinkels en galerijen.

Een ander district van de ontwikkelende kunsten in Memphis is Broad Avenue. Deze oost-west avenue wordt heropend door de toestroom van ambachtelijke en visuele kunstenaars die in het gebied gaan wonen en studios. Een professor in de kunstacademie van Rhodes College houdt kleine openingen op de eerste verdieping van zijn huis voor lokale studenten en professionele kunstenaars. Odessa, een andere kunstruimte op Broad Avenue, museumkunstshows en lokale elektronische muziek. Andere galerijruimtes komen voor halfjaarlijkse artwalks.

Memphis heeft ook niet-commerciële visuele kunstorganisaties en ruimtes, waaronder de lokale schilder Pinkney Herbert's Marshall Arts gallery op Marshall Avenue bij Sun Studios, een andere kunstwijk die gekenmerkt wordt door betaalbare huur.

literatuur

Bekende schrijvers uit Memphis zijn onder meer Shelby Foote, de bekende historicus uit de burgeroorlog. Novelist John Grisham groeide op in het nabijgelegen district DeSoto, Mississippi, en plaatst veel van zijn boeken in Memphis.

Vele werken van fictie en literatuur worden in Memphis geplaatst. Hieronder vallen The Reivers van William Faulkner (1962), september, september door Shelby Foote (1977); Peter Taylor's The Old Forest and Other Stories (1985) en zijn Pulitzer Prize-winning A Summons to Memphis (1986); The Firm (1991) en The Client (1993), beide door John Grisham; Memphis Afternoons: een memoir van James Conaway (1993), Plague of Dreamweaver door Steve Stern (1997); Cassina Gambrel ontbrak door William Watkins (1999); The Guardian by Beecher Smith (1999), "We are Billion-Year-Old Carbon" door Corey Mesler (2005), The Silence of the Lambs by Thomas Harris, and The Architect by James Williamson (2007).

Toerisme

Belangenpunten

Peabody Hotel

• Beale Street - een belangrijke locatie in de geschiedenis van de stad, maar ook in de geschiedenis van de blauwe plekken. Straatmuzikanten spelen live muziek, en bars en clubs hebben live entertainment.
• Graceland - De particuliere verblijfplaats van Elvis Presley
• Memphis Zoo - kenmerken vertonen zoogdieren, vogels, vissen en amfibieën.
• Peabody Hotel - gekend voor de "Peabody Ducks" op de hoteldak.
• Sun Studio - een opnamestudio geopend in 1950; het bevat nu ook een museum .
• Orpheum Theater - functies Broadway shows, Ballet Memphis en Opera Memphis.
• De New Daisy Theater - concertlocatie op Beale Street.
• Mud Island Amphitheater - concertplaats.
• Memphis Pyramid - locatie van de grootste Bass Pro Shops ter wereld, een observatiedek, restaurants, bowlingbaan, aquarium en hotel.

Andere Memphis-attracties zijn het Liberty Bowl Memorial Stadium, FedExForum en Mississippi ribreedat day cruises.

Musea en kunstverzamelingen

Nationaal Museum voor Burgerrechten in het Lorraine Motel in Memphis (2005)

Memphis Brooks Museum voor Kunst

Park Mud Island Mississippi

Stax Museum en Satellite Record Winkel

Media gerelateerd aan Memphis, Tennessee op Wikimedia Commons

• Nationaal Museum voor Burgerrechten - gevestigd in de Lorraine Motel en aanverwante gebouwen, waar Martin Luther King Jr. werd vermoord. Het bevat een historisch overzicht van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging en de interpretatie van historische en actuele kwesties.
• Memphis Brooks Museum of Art - het oudste en grootste kunstmuseum in Tennessee; de collectie bestaat uit Renaissance , Baroque , Impressionist en kunstenaars uit de 20e eeuw .
• Belz Museum of Asian and Judaic Art - bevat een grote verzameling Aziatische jade art, Aziatische kunst en Judaic art.
• Dixon Gallery and Gardens - concentreert zich op het Franse en Amerikaanse impressionisme en bevat de Stout Collection van 18e-eeuwse Duitse porseleinen, evenals een 17-hectare (6,9 ha) publieke tuin.
• Kindermuseum van Memphis - vertoont interactieve en educatieve activiteiten voor kinderen.
• Graceland - het tehuis van Elvis Presley trekt jaarlijks meer dan 600.000 bezoekers aan, en bevat twee van de vliegtuigen van Presley, zijn auto- en motorfietsenverzameling en andere souvenirs. Graceland is opgenomen in het nationaal register van historische plaatsen.
• Pink Palace Museum en Planetarium - een wetenschaps- en historisch museum; het omvat het op twee na grootste planetarium in de Verenigde Staten en een IMAX-theater.
• Beale Street - een openbare tentoonstelling waarin Memphis-muzikanten, zangers, schrijvers en componisten worden geprezen.
• Mud Island - een park met een wandelpad met een schaalmodel van de Mississippi-rivier.
• Victoriaans dorp - een historisch district met Victoriaanse mansies, waarvan sommige als musea openstaan voor het publiek.
• Het Cotton Museum - gevestigd op de oude handelsvloer van de Memphis Cotton Exchange.
• Stax Museum - de voormalige locatie van Stax Records.
• Chucalissa Indian Village - een Walls Phase Mound and Plaza complex, beheerd door de Universiteit van Memphis. Het dorp is opgenomen in het nationaal register van historische plaatsen en is een nationaal historisch landmerk. Het Zuidoost-Indische erfgoedfestival wordt daar jaarlijks gehouden.
• Burkle Estate - een historisch huis dat nu wordt gebruikt als een museum van slavernij en de anti-slaverijbeweging.

begraafplaatsen

Nationale begraafplaats van het Memphis

Media gerelateerd aan begraafplaatsen in Memphis, Tennessee op Wikimedia Commons

Het nationale kerkhof van Memphis is een nationaal kerkhof van de Verenigde Staten in het noordoosten van het land.

Historic Elmwood Cemetery is een van de oudste tuinbegraafplaatsen in het Zuiden en bevat de Carlisle S. Pagina Arboretum. Memorial Park Cemetery wordt genoteerd door de Mexicaanse kunstenaar Dionicio Rodriguez.

Elvis Presley werd oorspronkelijk begraven in Forest Hill Cemetery, de rustplaats van zijn steunband bassistent, Bill Black. Na een poging tot een ernstige beroving werd zijn lichaam verplaatst en teruggetrokken op de gronden van Graceland.

FedExForum tijdens een Grizzlies-spel

De Memphis Grizzlies van de National Basketball Association is het enige team van een van de "grote vier" grote sportcompetities in Memphis. De Memphis Redbird van de Pacific Coast League is een uit drie exemplaren bestaand honkbalteam voor de St. Louis Cardinals.

Het basketbalteam van de Universiteit van Memphis, de Memphis Tigers, heeft een sterke opvolging in de stad door een geschiedenis van concurrerend succes. De Tigers hebben in drie NCAA Final Fours (1973, 1985, 2008) geconcurreerd, waarbij de laatste twee uitersten zijn gevrijwaard. De huidige coach van de Memphis Tigers is Anfernee Hardaway. Memphis is de thuisbasis van het Liberty Bowl Memorial Stadium, de site van de Universiteit van Memphis football, de Liberty Bowl en de Southern Heritage Classic.

De jaarlijkse St. Jude Classic, een regelmatig deel van de PGA-rondleiding, wordt ook in de stad gehouden. In februari 2004 wordt in de stad het kampioenschap Morgan Keegan georganiseerd, het kampioenschap voor de Zuidbeker, dat wil zeggen de 500-serie ATP World Tour en het WTA-evenement voor mannen.

Memphis heeft een belangrijke geschiedenis in pro-worsteling. Jerry "The King" Lawler en Jimmy "The Mouth of the South" Hart behoren tot de bekendste figuren van de sport die uit de stad kwamen. Sputnik Monroe, een worstelaar uit de jaren 50, zoals Lawler, promoveerde de raciale integratie in de stad. Ric Flair merkte Memphis ook op als zijn geboorteplaats.

In de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig klaagde de voormalige WFL-franchise Memphis Southmen/Memphis Grizzlies de NFL aan in een poging om te worden aanvaard als een uitbreidingsfranchise. In 1993 was de Memphis Hond Dogs een voorgenomen uitbreiding van het NFL, die werd doorgegeven ten gunste van de Jacksonville Jaguars en Carolina Panthers. Het Liberty Bowl Memorial Stadium was ook het tijdelijke huis van de voormalige Tennessee Oilers, terwijl de stad Nashville stadionkwesties uitwerkte.

De stad is ook de locatie van Memphis International Raceway, die van 1998 tot 2009 NASCAR-evenementen hield, toen Dover Motorsports het sloot. In 2011 heropend onder andere eigenaar. Het houdt niet langer NASCAR-races, maar de Arca Menards-reeks is in 2020 weer op het spoor gekomen.

Media met betrekking tot parken in Memphis, Tennessee bij Wikimedia Commons de Grote parken van Memphis omvatten W.C. Handy Park, Tom Lee Park, Audubon Park, Overton Park inclusief het Old Forest Arboretum, het Lichterman Nature Centre (een natuurleercentrum), de Memphis Botanic Garden en Jesse H Turner Park.

Shelby Farms park, gelegen aan de oostelijke rand van de stad, is een van de grootste stadsparken in de Verenigde Staten.

Vanaf 1963 hebben de leden van de gemeenteraad een burgemeester-regeringsvorm aangenomen, met 13 leden van de gemeenteraad, zes gekozen uit de hele stad en zeven gekozen uit de geografische districten. Na de goedkeuring van de wet op de stemrechten van 1965 hebben burgerrechtenactivisten het kiesstelsel in het algemeen voor de rechter aangevochten omdat het voor de minderheid moeilijker werd om kandidaten van hun keuze te kiezen; bij grote verkiezingen waren de kandidaten die de meerderheid in de stad konden kiezen . In 1995 nam de stad een nieuw plan aan. De 13 standpunten van de Raad zijn gekozen uit negen geografische districten: zeven zijn eenledendistricten en twee verkiezen elk drie leden.

Jim Strickland is de huidige burgemeester van de stad, verkozen op 8 oktober 2015. Hij is een voormalig gemeenteraadslid van Memphis. De vorige burgemeester van de stad Memphis was A C Wharton.

Sinds het einde van de 20e eeuw zijn de regionale discussies teruggedraaid op het concept van het consolideren van de niet in het verdrag opgenomen Shelby County en Memphis in een metropolitane regering, zoals Nashville-Davidson County in 1963 deed. Consolidatie was een referendum over de verkiezingen van 2010 in zowel de stad Memphis als de provincie Shelby, volgens de staatswet voor het uitbrengen van stemmen met twee stemmen over dergelijke maatregelen. Het referendum was in beide rechtsgebieden controversieel. Zwarte leiders, waaronder toenmalig commissaris Joe Ford van het graafschap Shelby en nationale leider voor burgerrechten Al Sharpton, waren tegen de consolidatie. Volgens de deskundige van de eisers, Marcus Pohlmann, probeerden deze leiders "dat referendum om te zetten in een burgerrechtenkwestie, en suggereerden zij dat de zwarten die voor consolidatie stemden, de hardvochtige overwinningen van de burgerrechten uit het verleden moesten opgeven".

In oktober 2010, vóór de stemming, hadden acht inwoners van Shelby County een rechtszaak aangespannen bij de federale rechtbank tegen de staat en de Shelby County Elections Commission tegen de dubbele stemplicht. De eisers stelden dat de totale stemmen voor het referendum samen hadden moeten worden geteld, en niet als aparte verkiezingen. Stadskiezers steunden de consolidatiemaatregel met 50,8% in het voordeel; de provinciale kiezers stemden met een overweldigende meerderheid tegen de maatregel met 85 % tegen . De staat voerde aan dat de rechtszaak moest worden afgewezen, terwijl de federale rechtbank het daar niet mee eens was.

Eind 2013 probeerden beide partijen bij vooronderzoeken de deskundigen van de andere partij te diskwalificeren, tijdens discussies over de vraag of regionale verkiezingen raciale polarisatie aan het licht brachten en of stemmen over het referendum een raciaal bloc bleek te zijn. "De experts van beide zijden hebben gevreesd over de vraag of het stemmen met rassenblokjes onvermijdelijk is bij lokale verkiezingen en of daarvoor een soort rechtsmiddel nodig is."

Todd Donovan, de deskundige van de verdachten, was niet van mening dat de gepolariseerde stemming zoals onthuld voor politieke kandidaten betekende dat "de Afrikaans-Amerikaanse kiezers en de blanke kiezers gepolariseerde belangen hebben als het gaat om referendumkeuzes over overheidsadministratie, belastingen, dienstverlening en andere beleidskwesties." Hij merkte op: "Bij gebrek aan duidelijke politieke belangen die gepolariseerde blokken van referendumkiezers creëren die door ras worden gedefinieerd, is er geen samenhangend belang voor stemmen van raciale minderheden dat kan worden afgezwakt door een referendum."

In 2014 heeft de federale districtsrechtbank de rechtszaak verworpen omdat het referendum zou hebben gefaald wanneer de stemmen van beide jurisdicties samen waren geteld. (In totaal stemde 64% van de kiezers tegen de consolidatie.) In de laatste week van december 2014 heeft de Amerikaanse Zesde Rechtbank van Beroep dat besluit bevestigd, waarbij werd bepaald dat "bij deze verkiezingen het referendum over de consolidatie niet voorbij was gegaan en niet zou zijn gegaan, zelfs indien er geen vereiste was geweest voor de stemming met dubbele meerderheid (met de tellingen samen)."

Vóór het referendum heeft de stad en het district besloten het beheer van de openbare scholen en de activiteiten van de voorgestelde consolidatie uit te sluiten. Zoals hieronder vermeld, heeft de gemeenteraad van Memphis in 2011 besloten om zijn schoolbestuur op te heffen en zich te consolideren met het Shelby County School System, zonder de medewerking of toestemming van Shelby County. De stad had de bevoegdheid voor deze actie op grond van de Tennessee-wetten, die onderscheid maken tussen de bevoegdheden van de stad en de provincie.

Soort voortijdige verpleging in Memphis

De stad wordt bediend door Shelby County Schools. Op 8 maart 2011 stemden de inwoners voor de ontbinding van het handvest voor Memphis City Schools, waarbij het feitelijk werd samengevoegd met het Shelby County School District. Na kwesties in verband met het staatsrecht en rechtszaken, werd de fusie van kracht vanaf het begin van het schooljaar 2013-2014. In Shelby County stemden zes steden met een eigen schoolsysteem in 2013.

Het Shelby County School System werkt op meer dan 200 basisscholen, middelbare scholen en middelbare scholen.

In het Memphis-gebied bevinden zich ook veel particuliere scholen die zich op school voorbereiden: Briarcrest Christian School (co-ed), Christian Brothers High School (boys), Evangelical Christian School (co-ed), First Assembly Christian School (co-ed), St. Mary's Episcopal School (girl), Hutchison School (meisjes), Lausanne Collegiate School (co-ed), Memphis University School (jongens), Saint Benedict in Auburnale (gecoed), St. Agnes Academy (meisjes), Immaculate Conception Cathedral School (meisjes), en Elliston Baptist Academy (gecodeerd). Deze lijst bevat ook Memphis Harding Academy, een gecodeerde school die verbonden is met de kerken van Christus.

Colleges en universiteiten in de stad zijn onder meer de Universiteit van Memphis, met inbegrip van de Universiteit van Memphis Cecil C. Humphreys School of Law, Rhodes College, Christian Brothers University, Memphis College of Art, LeMoyne-Owen College, Baptist College of Health Sciences, Memphis Theological Seminary, Harding School of Theology, Embry-Riddle Aeronautical University; Worldwide (Memphis Campus), Reformed Theological Seminal (satelliet campus), William R. Moore College of Technology, Southern College of Optometry, Southwest Tennessee Community College, Tennessee Technology Centre at Memphis, Visible Music College, Mid-America Baptist Theological Seminary, en het University of Tennessee Health Science Center. Memphis heeft ook campussen van verschillende postsecundaire instellingen met winstoogmerk, zoals Concorde Career College, ITT Technical Institute, Remington College, Vatterott College en de Universiteit van Phoenix.

De Universiteit van Tennessee College of Dentistry werd opgericht in 1878, waardoor het de oudste tandheelkundige universiteit in het Zuiden is, en de derde oudste openbare tandheelkundige universiteit in de Verenigde Staten.

De Christian Brothers High School Band is de oudste middelbare school band in Amerika, opgericht in 1872.

Voorbeelden van colleges en universiteiten in Memphis, Tennessee

• Universiteit van Memphis
• Rhodes College
• Southwest Tennessee Community College
• Christian Brothers Universiteit
• LeMoyne-Owen College
• Universiteit van Tennessee Health Science
• Memphis College of Art
• Zuidelijk College van Optometrie

Kranten

Televisie

Nielsen Media Research definieert Memphis en het omringende metropolitane gebied momenteel als de 51ste grootste Amerikaanse mediamarkt.

Tot de belangrijkste zenders van uitzendtelevisiefilialen in de regio Memphis behoren onder meer:

Radio

Tot de terrestrische radiozenders in het gebied Memphis behoren onder meer, maar niet uitsluitend:

FM-stations

AM-stations

Culturele referenties

Muziek

Memphis is het onderwerp van een groot aantal pop- en landnummers, waaronder "The Memphis Blues" door W. C. Handy, "Memphis, Tennessee" door Chuck Berry, "Night Train to Memphis" door Roy Acuff, "Goin' to Memphis" door Paul Revere en de Raiders, "Queen of Memphis" door de Confederate Railroad, "Memphis Soul w" door King Curtis, "Misschien was het Memphis" door Pam Tillis, "Graceland" door Paul Simon, "Memphis Train" door Rufus Thomas, "helemaal van Memphis" door Mott the Hopeople, "Wrong Side of Memphis" door Trisha Yearwood, "Stuck Inside of Mobile with the Memphis Blues Opnieuw" door Bob Dylan, "Memphis Skyline" door Rufus Wainwright, "Gesequestered in Memphis" door The Hold Steady en "Walking in Memphis" door Marc Cohn.

Bovendien wordt Memphis genoemd in vele andere liedjes, waaronder "Proud Mary" door Creedence Clearwater Revival, "Honky Tonk Women" door de Rolling Stones, "Dixie Chicken" door Little Feat, "Who's will Fill their Shoes" door George Jones, "Daisy Jane" door Amerika, "Life is a Highway" door Tom Cochrane, "Black vet Velrane door Alannah Myles, "Steden" door Talking Head, "Crazed Country Rebel" door Hank Williams III, "Pride (In the Name of Love)" door U2, "M.E.M.P.H.I.S." door de Disco Biscuits, "New New Minglewood Blues" en "Candyman" door de Grateful Dead, "You should be Blij" door het brede paniek, "Roll With Me" door 8 Ball & MJG, "Someday" door Steve Earle en popularly vastgelegd door Shawn Colvin, en vele anderen.

Meer dan 1.000 commerciële opnames van meer dan 800 verschillende nummers bevatten "Memphis". Het Memphis Rock N' Soul Museum houdt een bijgewerkte lijst bij op hun website.

Film en televisie

In de Amerikaanse stad zijn veel films gemaakt, waaronder Black Snake Moan, The Blind Side, Cast Away, Choices: De film, de cliënt, de firma, de veertig van blauw, de grote vuurbalken!, Hustle & Flow, Kill Switch, Making the Grade, Memphis Belle, Mississippi Grind, Mystery Train, N-Secure, The Rainmaker, The Silence of the Lambs, Soul en loop de Lijn.

Veel van deze en andere films zijn ook gefilmd in Memphis, waaronder Black Snake Moan, Walk the Line, Hustle & Flow, veertig schaduwen van blauw, 21 Grams, een beschilderd huis, American Saint, The Poor and Hungry, Cast Away, Woman's Story, The Big Muddy, The Rainmade, Finding Gory raceland, The People vs. Larry Flynt, The Delta, Teenage Tupelo, A Family Ding, without Air, The Firm, The Client, The Gun in Betty Lou's Handbag, Trespass, The Silence of the Lambs, Great Balls of Fire!, Elvis and Me, Mystery Train, Leningrad Cowboys Go America, Hart van Dixie, de hedendaagse gladiator, U2: Rattle en Hum, die de Grade maken, de rivier Rat, de rivier, Hallelujah!, 1000 kilometer naar Graceland, een gezicht in de Crowd, onversleten, man op de maan, niets anders dan de waarheid, Sore Losers, Soul Men, ik was een Zombie De F.B.I., ik kom uit Hollywood, The Grace Card, Dit is Elvis, Cookie's Fortune, Open Vijf, de Open Road, in de Valley van Elah, Walk Hard, Mijn Blueberry Nights, Savage Country en Two-Lane Blacktop.

De televisieserie Greenleaf, Memphis Beat, Quarry en Bluff City Law worden in de stad geplaatst.

literatuur

Vele werken van fictie en literatuur worden in Memphis geplaatst. Hieronder vallen The Reivers van William Faulkner (1962), september, september door Shelby Foote (1977); Peter Taylor's The Old Forest and Other Stories (1985) en zijn Pulitzer Prize-winning A Summons to Memphis (1986); The Firm (1991) en The Client (1993), beide door John Grisham; Memphis Afternoons: een memoir van James Conaway (1993), Plague of Dreamweaver door Steve Stern (1997); Cassina Gambrel ontbrak door William Watkins (1999); The Guardian by Beecher Smith (1999), "We are Billion-Year-Old Carbon" door Corey Mesler (2005), The Silence of the Lambs by Thomas Harris, and The Architect by James Williamson (2007).

Vervoer

Snelwegen

Interstate 40, Interstate 55, Interstate 22, Interstate 240, Interstate 269, en Route 385 van de Staat zijn de belangrijkste snelwegen in het gebied van de Lidstaat. Interstaten 40 en 55 kruisen de Mississippi bij Memphis van de staat Arkansas. Interstate 69 is een voorgestelde interstate die, na voltooiing, Lidmaatschap met Canada en Mexico zou verbinden.

I-40 is een kust-tot-kust snelweg die Memphis verbindt met Nashville en vervolgens met North Carolina naar het oosten, en Little Rock, Arkansas, Oklahoma City, en de Greater Los Angeles Area naar het westen. I-55 verbindt Memphis met St. Louis en Chicago met het noorden, en Jackson, Mississippi en New Orleans met het zuiden. I-240 is de binnenste buik die gebieden als de binnenstad, de Midtown, de zuidelijke Memphis, de Internationale Luchthaven van Memphis, de Oost-Memphis, en de Noordelijke Memphis dient. I-269 is de grotere, buitenste interstatelijke lijn die onmiddellijk de voorsteden van Millington, Eads, Arlington, Collierville, en Hernando, Mississippi dient. Het is in 2018 voltooid.

Interstate 22 verbindt Memphis met Birmingham, Alabama, via het noorden van Mississippi (inclusief Tupelo) en het noordwesten van Alabama. Hoewel ik technisch gezien niet de stad Memphis eigenlijke betreed, eindigt I-22 bij I-269 in Byhalia, Mississippi, die het verbindt met de rest van het Memphis interstate systeem.

Interstate 69 wordt voorgesteld om I-55 en I-240 te volgen door de stad Memphis. Zodra voltooid, zal ik-69 Memphis met Port Huron, Michigan via Indianapolis, Indiana, en Brownsville, Texas via Shonthport, Louisiana en Houston, Texas verbinden.

Een nieuwe spur, Interstate 555, bedient ook het metrogebied Memphis dat het verbindt met Jonesboro, Arkansas.

Andere belangrijke federale snelwegen door Memphis omvatten de oostelijke route 70 van de V.S., de Route 64 van de V.S., en de Route 72 van de V.S. en de noordzuidroute van de VS 51 en de Amerikaanse route 61. De eerste is de historische snelweg noord tot Chicago via Cairo, Illinois, terwijl de laatste ongeveer evenwijdig loopt met de Mississippi-rivier voor het grootste deel van zijn route en de Mississippi-delta naar het zuiden kruist, met de Delta ook de legendarische voor Blues-muziek.

Spoorwegen

Drie bruggen over de Mississippi

Een groot deel van het goederenvervoer per spoor beweegt zich door Memphis, vanwege de twee grote overtochten van de Mississippi-rivier, die verschillende belangrijke spoorlijnen voor het oostwesten vervoeren, en ook vanwege de grote spoorlijnen voor het noordzuidelijk deel van het spoorwegnet door Memphis, die met grote steden als Chicago, St. Louis, Indianapolis, Louisville, New Orleans, Dallas, Houston, Mobile en Birmingham verbinden .

Tegen het begin van de 20e eeuw hadden Memphis twee grote treinstations voor reizigers, waardoor de stad een regionaal knooppunt werd voor treinen uit het noorden, het oosten, het zuiden en het westen. Nadat het passagiersvervoer per spoor halverwege de 20e eeuw sterk was afgenomen, werd het Memphis-station in 1969 gesloopt. Het centrale station van Memphis werd uiteindelijk gerenoveerd en het dient nog steeds de stad. De enige interlokale treinverbinding voor reizigers naar Memphis is de dagelijkse trein van de stad New Orleans, die wordt geëxploiteerd door Amtrak, die elke dag één trein noordwaarts en één trein zuidwaarts tussen Chicago en New Orleans heeft.

Luchthavens

FedEx-vliegtuig op Memphis International Airport

Memphis International Airport is de mondiale "SuperHub" van FedEx Express, en heeft wereldwijd de op één na grootste vrachtactiviteiten per volume van elke luchthaven, die alleen door Hong Kong International Airport wordt overtroffen.

Memphis International is de 41ste drukste passagiersluchthaven in de VS en diende als hub voor Northwest Airlines (later Delta Air Lines) tot 3 september 2013. en had in 2011 4 , 39 miljoen instappassagiers ( aanlegplaatsen ) , een daling van 11 , 9 % ten opzichte van het voorgaande jaar . Delta heeft sinds de fusie van 2008 met Northwest Airlines haar vluchten op Memphis met ongeveer 65% teruggebracht en voert vanaf december 2013 gemiddeld 30 dagelijkse vluchten uit met twee internationale bestemmingen (Cancún - seizoensgebonden; Toronto (jaargang). Delta Air Lines kondigde in 2012 de sluiting aan van haar ledenpiloot en bemanningsbasis. Andere luchtvaartmaatschappijen die passagiersdiensten aanbieden zijn: Southwest Airlines; American Airlines; United Airlines; leesbaar; grens; Air Canada; en Southern Vacations Express.

Er zijn ook algemene vliegvelden in het gebied van het Memphis-metropolitan, met inbegrip van de regionale luchthaven Millington, gelegen in het voormalige Naval Air Station in Millington, Tennessee.

Rivierhaven

Memphis heeft de op een na drukste vrachthaven aan de Mississippi-rivier, die ook de op vier na grootste binnenhaven in de Verenigde Staten is. De internationale haven van Memphis beslaat zowel de zijkanten van de Tennessee als van Arkansas van de Mississippi, van 725 km (1167 km) tot 740 mijl (km 1191). Een centraal punt in de rivierhaven is het industriepark op het eiland President, net ten zuiden van de Memphis.

Bruggen

Vier spoorwegbruggen en snelwegen kruisen de Mississippi bij Memphis. Dit zijn de Frisco-brug (1892, eenbaansweg), de Harahan-brug (1916, een brug over de weg tot 1949, die momenteel dubbelspoor vervoert), de Memorial Bridge Memphis-Arkansas (Highway, 1949); later opgenomen in Interstate 55), en de Hernando de Soto Bridge (Interstate 40, 1973). Eind 2016 werd langs de Harahan Bridge een fiets-/voetgangersroute geopend, waarbij gebruik werd gemaakt van de voormalige westwaarts gelegen weg.

Nutsbedrijven

De belangrijkste leverancier van Memphis is de Memphis Light, Gas and Water Division (MLGW). Dit is het grootste gemeentelijke drieledige nutsbedrijf in de Verenigde Staten, dat elektriciteit, aardgas en zuiver water levert aan alle inwoners van Shelby County. Voorafgaand daaraan werd Memphis bediend door twee primaire elektriciteitsbedrijven, die werden gefuseerd tot de Memphis Power Company.

De gemeente Memphis kocht in 1939 de particuliere onderneming om MLGW te vormen, een vroege afnemer van elektriciteit van de Tennessee Valley Authority (TVA). In 1954 werd het Dixon-Yates-contract voorgesteld om de stad meer stroom uit de TVA te geven, maar het contract werd geannuleerd; Het was een kwestie voor de democraten tijdens de verkiezingen van het Congres van 1954.

MLGW koopt nog steeds het grootste deel van haar stroom uit TVA, en het bedrijf pompt zijn eigen zoetwater uit de Memphis Aquifer, waarbij meer dan 180 waterputten worden gebruikt.

Gezondheidszorg

St. Jude Children's Research Hospital

De regio Memphis en de provincie Shelby steunen talrijke ziekenhuizen, waaronder de Methodist- en de Baptist Memorial Health Systems, twee van de grootste particuliere ziekenhuizen in het land.

Methodist Le Bonheur Healthcare, de grootste zorgaanbieder in de regio Memphis en de op drie na grootste werkgever sinds 2018, exploiteert zeven ziekenhuizen en verschillende klinieken op het platteland. Methodist Healthcare werkt onder meer het Le Bonheur Children's Hospital, dat het primaire niveau 1-kindertrauma-verzorging biedt, alsook een nationaal erkend programma voor kinderhersentumoren.

Baptist Memorial Healthcare exploiteert vijftien ziekenhuizen (drie in Memphis), waaronder het Baptist Memorial Hospital, en met een fusie in 2018 werd het grootste gezondheidszorgstelsel in het midden-zuiden. Volgens de jaarlijkse studies van de Health Care Market Guide hebben de Midden-Southerners Baptist Memorial hun "favoriete ziekenhuiskeuze voor kwaliteit" genoemd.

Het St. Jude Children's Research Hospital, de toonaangevende kinderbehandelings- en onderzoeksfaciliteit gericht op de catastrofale ziekten van kinderen, woont in Memphis. De instelling werd in 1962 door entertainer Danny Thomas ontworpen en gebouwd als eerbetoon aan St. Jude Thaddeus, beschermheilige van onmogelijke, hopeloze en moeilijke oorzaken.

De leden van het Europees Parlement zijn ook te vinden in Regional One Healthcare, die ter plaatse "The Med" wordt genoemd. In de afgelopen jaren heeft het ziekenhuis te kampen gehad met ernstige financieringsproblemen die bijna hebben geleid tot een vermindering of afschaffing van de hulpdiensten. In juli 2010 ontving de Med ongeveer 40,6 miljoen dollar aan federale en lokale financiering om het Elvis Presley Trauma Center operationeel te houden.

Memphis is de thuisbasis van het Delta Medical Center of Memphis, de enige medische instelling in Noord-Amerika die eigendom is van werknemers.

Individuele ziektekostenverzekeraars zijn beperkt, waarbij Bright Health en Cigna dekking bieden in het gebied.

Memphis heeft drie zustersteden, volgens Sister Cities International:

•   - Kanifing (Gambia)
•   - Kaolack (Senegal)
•   - Shoham (Israël)